Door Robert Jan van der Horst -

Van een club van families naar een familiaire vereniging. Dat is één van de veranderingen die het 100-jarige De Halter (opgericht op 1 mei 1921) sinds het ontstaan heeft doorgemaakt. Absoluut hoogtepunt: het landskampioenschap in seizoen 1980/1981 van alle teams: drie jeugd, drie senioren. Het bevestigde de suprematie van De Halter in Nederland. In de jaren tachtig althans. De grootste teleurstelling wellicht? Dat tot tweemaal toe het internationaal befaamde Easter Wrestling Tournament in 2020 en in het jubileumjaar 2021 geen doorgang kon vinden vanwege de coronamaatregelen.

Stilte

Het is stil in de trainingshal van de Utrechtse worstelaars. Het coronavirus heeft ook in het gezellige onderkomen aan het Heycopplein 5 diepe wonden geslagen. En nadat op deze dinsdag de toptalenten Marcel en Tyrone Sterkenburg (19) de matten hebben opgeborgen rest er niets dan stilte. De tweeling uit Hilversum traint nog hard om hun droom waar te maken: deelname aan de Olympische spelen van Tokio later dit jaar. Alleen om die reden is de trainingsaccommodatie van De Halter aangewezen als topsportlocatie en is er nog enige worstelactiviteit. Het valt voorzitter Erwin Goris (58) en clubicoon Joop Leblanc (82, 67 jaar lid) zwaar, zittend in de verlaten kantine vanwaar we goed zicht hebben op de sportzaal. In het verleden werd hét Paastoernooi voor de jeugd georganiseerd in de Veilinghal waar De Halter wel zes wedstrijdmatten ter beschikking had. Maar na de sloop van de karakteristieke hal met de houten bogen, verhuisde het topevenement (ruim 600 worstelaars uit meer dan twintig landen) naar De Vechtsebanen en wordt het nu gehouden in sporthal Galgenwaard. ‘Met het Grenslanden Toernooi in Landgraaf voor senioren, dat dit jaar ook niet doorgaat, waren dat de belangrijkste worstelevenementen van Nederland.’ Leblanc is geen onbekende in Utrecht. Best kans dat u, de wat oudere lezer, door hem bent geweigerd of toegelaten tot befaamde discotheken als Hordijk (Mariaplaats), Don Quichot (Visschersplein) en, een blauwe maandag, Cyrano de Bergerac (Kromme Nieuwegracht). ‘Als portier hielden we het uitgaansleven in Utrecht veilig.’ Of Leblanc tapte voor u een glaasje bier in café De Potdeksel (Lucas Bolwerk) voordat de inmiddels overleden en altijd gastvrije kroegbaas Fred Besselse er de scepter zwaaide. Veilig en vertrouwd was ook de omgeving waarin de uiterst vitale Leblanc sportte. ‘De Halter was een virus voor het leven, er bestond geen medicijn voor. Hier speelde je sociale leven zich af. Meisjes kwamen naar ons kijken en wij gingen dan weer naar hun kijken bij de gymnastiekvereniging. Er ontstonden banden voor het leven.’ Goris (46 jaar lid): Als je lid was van De Halter kon je, nog voor mijn tijd, goedkoop trouwen. De zaal kreeg je voor niks, de drankjes en hapjes tegen inkoopsprijs. En wat je over had, kon je weer retourneren. Kreeg je nog geld terug ook. En in het verleden werden er ook dansavonden gehouden na de worstelwedstrijden.’

Jubileum

Met het naderende 100-jarige bestaan is De Halter echter niet de oudste worstelvereniging van Utrecht. De moeder aller krachtsportclubs in de Domstad is Olympia, dat op 4 juni 120 jaar bestaat. Uit die club – gevestigd aan de Willem Arntszkade 5 – kwamen De Halter, SDZ en De Staalkoning voort. Vier worstelverenigingen liefst telde de stad in het verleden. Niet voor niets dat Utrecht ook wel de worstelstad van Nederland werd genoemd. Meermaals bestreden Olympia en De Halter elkaar het landskampioenschap bij de senioren. Van enige rivaliteit tussen de Halter en Olympia is nu echter nauwelijks sprake, zeggen Goris en Leblanc. Dat kan ook eigenlijk niet. Want? ‘Er is al jaren geen seniorencompetitie meer. In tijd van twintig jaar verdwenen zo’n 21 clubs, vaak door het gebrek aan vrijwilligers. Het toekomstperspectief voor de sport is niet geweldig, als je eerlijk moet zijn. Vandaar ook dat het zo jammer is dat die twee toernooien niet door kunnen gaan. Dat zorgt toch voor een impuls. Voor ons is het extra zuur, want in ons jubileumjaar zou het Easter Wrestling Tournament dit jaar de vijftigste editie beleven. Een dubbel feestje wordt ons een beetje door de neus geboord.’